Robert Bly – cztery wiersze

Miesiąc szczęścia     

Ślepy koń stoi pod czereśniami

Zimną ziemią lśnią kości

Serce wyskakuje

Niemal pod niebo. Ale lamenty

I tkanki ściagają nas z powrotem w ciemność

Noc nas pochłania. Tylko

Łapa

Wynurza się z mroku

Żeby oświetlić drogę. Będzie dobrze.

Po własnych jarzących się śladach brnę przez noc.

Kot w kuchni

Słyszałeś o chłopcu, który przechodził

obok czarnej wody? Nic więcej nie powiem.

Poczekajmy parę lat. Coś go zachęcało, by tam wszedł.

Czasem człowiek idzie groblą, z wody 

Wysuwa się ręka i wciąga go w głębiny

To nie było jakoś szczególnie

Zamierzone. Staw czuł się samotny, lub potrzebował

Wapnia, kości mają go dużo. Co zdarzyło się potem?

Pojawiło się coś małego jak nocny wiaterek, taki miękki

Sunący wolno, sapiący, tak sapie

Stara kobieta, gdy wieczorem w kuchni przesuwa garnki,

Rozpala ogień szykując żarcie dla kota.

Oglądając zaćmienie słońca w Maine

Zaczęło się koło południa. Na szczycie Mount Batte

Roznosiła nas radość. Ktoś wziął tekturkę,  

Szpilkę i wszyscy darliśmy się głośno, gdy słońce

Pojawiło się jako malutki obraz na okładce zeszytu

To było trudne do uwierzenia. Nauczyciel z technikum

Którego tam spotkaliśmy objaśnił, że to kamera otworkowa 

Ludzie w Renesansie uwielbiali z niej korzystać

I kiedy księżyc wreszcie minął słoneczną tarczę

Na skale poniżej wielkiej jodły zobaczyliśmy

Tuziny malutkich półksiężyców – obrazki uzyskane

Tym samym sposobem.Były ich tysiące! Gdy zbliżyliśmy się granitowej skały

Pojawiły się nawet w naszych słomkowych kapeluszach

Przełamaliśmy się tabliczką czekolady, jeden facet z Maine 

Opowiedział dowcip. Słońca były wszędzie

– u naszych stóp.

Budząc się ze snu

W naszych żyłach flotylle ruszają w rejs

Małe eksplozje na linii wynurzenia

I mewy biją skrzydłami wiatr słonej krwi.

Jest ranek. Okolica spała całą zimę.

Siedziska w oknach pokryte futrami, na podwórzach pełno

Zmarzniętych psów, zgrabiałe dłonie niezgrabnie trzymają ciężkie książki.

Budzimy się, wychodzimy z łóżek, żeby zjeść śniadanie! -

Krzyki niosą się z pobliskich portów krwi.

Mgła opada a maszty z trzaskaniem podnoszą się w promieniach słońca.

Teraz śpiewamy i drobiąc kroczki tańczymy na kuchennej podłodze.

Całe nasze ciało jest jak przystań o świcie;

Już wiemy, że kapitan zachował nas byśmy przeżyli ten dzień.

przełożył Mirosław Drabczyk

Robert Bly (1926-2021) – amerykański poeta ery "beatników", eseista, prozaik, tłumacz i wykładowca. Debiutował w roku 1962 tomem poetyckim Silence in the Snowy Fields (1962). Za Światło wokół ciała (1968) otrzymał nagrodę National Book Award for Poetry. W sumie opublikował kilkanaście książek z poezją, liczne tłumaczenia i prace krytyczno-literackie. Międzynarodową sławę przyniosła mu książka Iron John: A Book About Men (Żelazny Jan: Rzecz o mężczyznach, 1990), w której w pionierski sposób odniósł się do typowo męskiego przeżywania świata. Jest to analityczna, sięgająca do mitologii opowieść o istocie męskości i męskiej inicjacji, ale także o problemach i wyzwaniach w życiu współczesnego mężczyzny.