Rafał Derda – Paraliż przysenny

mróz jego rozdwojony język

liże i trawnik i krawężnik przy trawniku

kobieta wybiera tabletki z dwóch listków diazepamu

wchodzi do kuchni do matki

po problemie mówi idzie się położyć

nie wzywają karetki czekają na krew

nie ma krwi są wymioty jest życie

z za ciemnej zasłony przedziera się dziecko

dziecko będzie się uśmiechać na pogrzebach

będzie embrionem z tytułem magistra

będzie cierpiało na paraliż przysenny

co noc

i co noc

i co noc

aria we śnie potrafiła go wybudzić

z jedynego nawiedzającego go koszmaru

matka ciśnie całą siłą na kręgosłup

dziecko ma dwa lata

pierwsza rzecz którą pamięta

nie wie czy to prawda

potrafi zapomnieć wszystko

potrafi dużo dopisać

oprócz tych słów z mozarta

Alles fühlt der Liebe Freuden

Schnäbelt, tändelt, herzet, küsst

recytuję powietrzu wiersz o chomikach z krasnodaru 

miał być o dziecku ten wiersz o innym dziecku

a jest o urojeniu o innym urojeniu

powiedzieliśmy to samo dwóm nieznającym się osobom

to nie moje dziecko jeszcze nie moje

to nie mój przyszywany tata ale już niedługo

na razie całuję w czoło żeby bolało mniej

gdy dorośniesz przeczytasz wszystko 

będzie bolało więcej

w porządku jest nawet na brudnym dworcu w rydze

gdzie lądowałem co roku trzy dni przed świętami

druga w nocy rozdaję fajki pijanym i trzeźwym

mnożę wagony oni mnożą wagony

przyjeżdża po mnie w tym zaraz po piątej

rozstajemy się jeszcze przed sylwestrem

do dziś jestem jej wdzięczny że zdążyła się uratować

nie potrafiła odróżnić chopina od szymanowskiego

była w tym piękna moja choroba jest ważniejsza od twojej

powiedziała a przecież obydwie są śmiertelne

nawet spocona nie miała zapachu albo zwyczajnie nie czułem

być może do końca nie rozumiem czym jest ciało

w domu było zimno i brakowało pieniędzy

to był dom który codziennie budowałem i burzyłem

 

chodziliśmy na ulubiony cmentarz ulubione pole kukurydzy

jedno mieściło się dwieście metrów od drugiego

spędziliśmy razem dekadę z której niewiele pamiętam

mam nadzieję że będzie miała radośniejsze rocznice

latarnia przed moim oknem co listopad wysiada w niej lampa

mimo że listopad widzę wtedy gwiazdy 

wy tak nie macie

osiem kilometrów to w przybliżeniu pięć mil

tyle się przechodzi żeby się przestać odpalać

zostawiłeś w lesie miejsce gdzie powinni cię znaleźć 

wiadomix jest to oczywista fantazja

najprawdopodobniej znajdą cię w przedpokoju

przykrytego płaszczem którego nie zdążyłeś ubrać

wiem i rozumiem wolałbyś żeby to były paprocie

Rafał Derda (ur. 1978) - autor kilkudziesięciu publikacji poetyckich, prozatorskich oraz krytyczno-literackich (m.in. „Odra”, „Czas kultury”, ”Akcent”, „Topos”, „Kresy”, ‘Impart”, „Arterie”, „Chaos w Mojej Głowie”) oraz dwóch książek poetyckich: Piątę (2014), polskie obozy życia (papierwdole, 2022). Wokalista-tekściarz zespołu WSTYD. fot. Alicja Kochanowicz