Przemysław Wechterowicz – trzy wiersze

Tak oto

bóstwem okazała się poręczna żółta kaczuszka. Chlip w makijaż,

wielokrotny. Mój przesłodki ex-narzeczony był podobny 

chihuahua w pulowerze. Te same funkcje życiowe. Te same

parametry. To samo argentyńskie tango pod skórką.

Jak dobrze

od-kor-ko-wać wannę i odłożyć na bok perukę. Tors

wypięłam domyślnie, prawoskrętnie i z pierwiastkiem 

kokieterii. Śmiało: fikołek w tył, fikołek w przód. W bok. 

Fikołek za każdą ptaszynę, co się teraz lęgnie. 

Na dwie

trzy godziny pod pierzynę i od razu: karykaturalna dłoń

pana na pośladku pani. Pani, obracająca wdzięczne kro-

kiety. W oczach krokietów filuterny pancernik zjeżdża 

po trzonku od mopa do salaterki. Tak. Nie.

Przemysław Wechterowicz – pisarz.