Piotr Maur – Musimy im to powiedzieć (audio)

czyta Wojciech Masacz

***

Powiedzieli, że kochasz innego,

Więc się zamknąłem w moim pokoju

I napisałem ten artykuł przeciw Rządowi,

Przez który teraz siedzę w więzieniu.

Ernesto Cardenal 

a jeśli ten człowiek

który obudził mnie tego poranka

jeśli ten wystrugany z porannego 

światła i mroku facet

z wystrzępioną miotłą w dłoniach 

osadzoną na metalowej rurce

podmiatający patyki kurz i liście 

bo właśnie nastała jesień 

i warto a nawet trzeba coś z tym zrobić

więc jeśli okaże się że ten człowiek

w szarych i mocno już zużytych drelichach

i butach jak ściągniętych ze starszego 

dawno już pochowanego brata 

jeśli ten gość którego z początku wziąłem 

zupełnie nie wiem dlaczego za syzyfa

okaże się być naprawdę syzyfem?

czy powinienem podejść i przeprosić go

za to że mam dla niego same złe nowiny? 

i jak mam to mu powiedzieć?

„odłóż człowieku tą miotłę

nie martw się o liście papiery czy patyki

te rzeczy bardziej są tutaj na miejscu niż ty

wszyscy o tobie już dawno zapomnieli 

i nawet ci dla których coś znaczyłeś 

jako symbol ważnych spraw

nawet oni o tobie już nie pamiętają 

być może dlatego że stracili pamięć 

a może tylko poczucie sensu życia 

a być może dlatego że umarli

ani ta wiara że tak długo jak trwa twoja kara 

tak długo żywa jest hańba bogów 

nie może być ci już pociechą

twoi bogowie też odeszli w niepamięć

i choć może nie byli lepsi od tych nowych

którzy swoją pozycję także zawdzięczają 

kłamstwom szantażom morderstwom 

przekupstwom terrorowi 

nie urodzili się jednak w slumsach

pośród gnid kurew i lichwiarzy 

nie sądzisz chyba że wiedzą co to jest hańba”

i kiedy tak stoję i rozmyślam nagle

niezauważalnie ten człowiek zjawia się obok mnie

bierze mnie w ramiona oddaje miotłę 

i poprzez cieknące z oczu łzy szepcze 

„będziesz bracie jej potrzebował”

***

musimy im to powiedzieć

ale zanim im to powiemy

musimy opracować strategię

większość z nich i tak ma to gdzieś

ale zawsze znajdzie się kilku którzy podniosą wrzawę

a to nie jest nam potrzebne

dlatego musimy im to powiedzieć tak

żeby nie przyjęli tego do wiadomości

tak żeby to umknęło ich uwadze

tak żeby pomimo wszystko to zbagatelizowali

ale powiedzieć musimy

powiemy im odczekamy aż zapomną 

poczekamy aż uwierzą 

że to tylko takie gadanie było

 

wtedy będziemy mogli z czystym sumieniem 

powiedzieć im że przecież wam mówiliśmy

tylko nie mówcie że wam nie mówiliśmy

co z wami?! 

my wam mówimy a wy w ogóle nie słuchacie

co z wami?!

dlaczego nie słuchacie tego co do was mówimy

teraz ponieważ nie słuchacie

spadną na was te wszystkie straszne konsekwencje 

tego że nie słuchacie

***

z pewnością masz rację

ale oni mają kredyty 

nawet gdyby twoja racja

mogła równać się sumie

ich zobowiązań 

albo nawet je przewyższała

to wciąż będzie za mało

ty masz rację 

w co nikt nie wątpi

ale oni mają kredyty 

i szefa prawdziwego sukinsyna 

który także chadza 

na krótkiej smyczy kilku 

– jeśli wierzyć pogłoskom – kredytów

więc gdybyś nawet poparł swoją rację

zaświadczeniem o posiadaniu kredytu

to wciąż za mało

i choć masz rację a także kredyt 

i choć masz troje dzieci w wieku kłopotliwym

a także żonę która na przemian

rozpacza lub straszy cię adwokatem 

to wszystko pikuś

oni mają kredyty i szefa prawdziwego sukinsyna

a szef prócz kredytów ma też kilka żon 

a każda z tych żon ma z nim rozwód

no i oczywiście kredyt lub nawet kilka

ma także z nim dzieci

i w dodatku każda z nich ma swoje racje

poparte stosownym wyrokiem sądowym

więc jak sam widzisz

sprawa wygląda kiepsko

nawet gdybyś miał kredyt

zaciągnięty w szwajcarskich frankach

a wiedz że nie wspomniałem w ogóle 

o szefach tego szefa 

gościach którzy są udziałowcami koncernu

do którego należy gazeta 

która nie wydrukowała twego

wykurwiście gorącego materiału

***

tuż po śniadaniu siedząc jeszcze 

przy stole z całą rodziną

zapalasz papierosa bierzesz łyk kawy 

i aby dopełnić codzienny rytuał

otwierasz gazetę

tam na jednej ze stron 

odnajdujesz swój nekrolog

gwałtownie składasz gazetę 

i na wypadek gdyby to była 

jedyna prawdziwa informacja

wydrukowana 

w tym prestiżowym szmatławcu

chowasz ją do kieszeni 

na wieczną pamiątkę 

walcząc jednocześnie z nagłym 

atakiem suchości w krtani

żona patrzy na ciebie

dzieci patrzą na ciebie 

więc uśmiechasz się niezbyt przekonująco 

i mówiąc coś o drobinkach chleba w gardle 

wychodzisz

brzmi jak koszmar no nie? 

jak najstraszniejsza rzecz 

jaka mogła cię dopaść no nie? 

ale jeśli tak właśnie myślisz

poczekaj stary

na wieczorne telewizyjne 

wydanie wiadomości

***

masz tu kartkę papieru i pisz

nie bój się po prostu pisz

pomyśl sobie że to tylko test

jeśli ci to w czymś pomoże

albo pomyśl jeśli to ci w niczym nie zaszkodzi

że to najważniejszy w twoim życiu egzamin 

po nim będziesz już wiedział 

kim jesteś i być może reszta życia 

zejdzie ci 

na nie do końca daremnych próbach

zapomnienia tego

napisz w możliwie najprostszy sposób

o tym co najważniejsze

pisz nie oglądaj się na innych

pisz zobaczymy co z tego będzie

nieśmiertelny w swej wymowie poemat 

mniej lub bardziej pobożne życzenie

udające dogłębną analizę

rozdzierający serce wrażliwością felieton 

na jakiś zatwierdzony do wierzenia temat

prośba o zasiłek poparta dobrymi 

argumentami o niepełnosprawności 

żarliwy pean na cześć rządzących

mowa pogrzebowa dla samego siebie

uprzejmy donos na sąsiada

pisz skoro utrzymujesz że jesteś pisarzem

pisz zobaczymy co z ciebie będzie

Piotr Maur (ur. 1963) – poeta, prozaik. Opublikował książki siedemdziesiąt sześć (1996), 28 i 5 (2002), Bezmiar miłości (2006), Pogrzebowe obrzędy, miłosne ceremonie (2010), Po papierosy i z powrotem (2015). Obecnie mieszka w USA.