top of page

Mateusz Lisowski – cztery wiersze



Liston Churchill 

Lis Albionu wykasływa 
                                        słowa do whisky 
to stałe zagrywki
to dziś
             bierze gryzki szklanki
                                                ostrząc arsenał języka
za nic ma słowo śledzika
                          podanego na cześć 
                                                  śliskim osobom 
                                          dyktatorom katatonicznym 

ich logos milczy
kiedy nie liczy się banknot

cygarIqos pośwituje mu w dłoni 
od monotonii się wzbrania
schrony znajduje na baniach 
przyjaciół którym okazjonalnie wchodzi na łeb 
ale but zdejmie
                     przejmie się i nimi 
mają jego słowo 
                  poda suma na cześć 
                                       ślicznym osobom
                                              bo kocha
                                     mimo że zazdrocha 
                                  nieco zdrowszych głów


junkie junkier

nie starcza mi luster                             w półśnie o szklankach ubity cukrzanie w migdałach nie panuję nad marcepanem
                                                                                            nad zielonymi szałasami
                                                                                        których jestem arcy panem

moje duszne latyfundia
za złamanego funta
wymagają spacerów w kapciach
                                        przez porozbijane ega

przyjdź popaplać
                              poplątać pyszny język
przyjdź przeżyć
                          chochliczne
                                              imp                                                                                     rezy
przyjdź przeleżeć przaśny tydzień
                                                       pospadać z rynien
powbijać wzrok w sufit
aż się na coś nawrócisz
     ucałujesz
                      moi
                             w policzek
                                 oblicze bez obliczeń
                      moi

w sprawie szkiełek
                  jestem konserwatywny
                                              lub koneserem
                                                       lub konserwą
nerwom na deserek
w sztywnej ramię
funduję latyfundia
morze przestrzeni 
o smutnej zawartości 
                                  która mieni się wtórnie                              bo za długo wbijam wzrok


R60 freestyle

smutne wagony rzeczy
którym marzą się pagony
toczą się koleją
a
   przeciw dzisiejszym dziejom kolei
                               przeczy osobisty
                                                            Rejtan
                                              przeciwko kolejnemu 
                                                            z kolei 
                                                      prostych torów
                                                       niewyboistych 
  
kolejnych z kolei powyżyna
Katarzyna Aleksandryjska
patronka
zabierze prąd!
                         konie da!
                                            wiśta wio!                   kawalerzy
co z niej za mizantrop

kawa leży na żołądku
klikamże w cuś
                           aż brzusio puści
                                      i ulży
                      z główki
                                  poleci wolność                      koleją jelit 
                     znajdując ujście 
                                               w
                                           dolnej 
                                    partii 
                                    ple  ców                                           \/       


incydent nietakurtkowy

bramka głodna identyfikacji
pyta mnie o kartę wejścia do budynku ta…
zapomniana w innej kurtce 
                                              leży pełna gracji 
razem z chęcią tłumaczenia się 
ta…
cóż za nietakt cóż…
dziś chyba nie wejdę
dziś chyba będę się lenić
dziś chyba nie jestem szczurkiem
dziś chyba pójdę do łazienki
siać dżumę
                    on company time
                                                  gdyż jestem wise 
                                                                         za 
                                                  prawem do trucia
                                                                trucicieli
  
                  








Mateusz Lisowski – lekko autystyczny, w pełni autentyczny mieszkaniec Ząbek, które można w gruncie rzeczy zaliczyć do suburbii. Szczęśliwy posiadacz złamanego nosa i blizny przy nim. W życiu kocham przede wszystkim słowa i rower. Codziennie uciekam w ocean tych dwu uciech i wesoło się w nim taplam, choć po moim nosie można wnioskować, że bywa tam niebezpiecznie.
bottom of page