Mariusz Sambor – cztery wiersze

[wszyscy dla wszystkich]

tyle nieszczęścia 

wszyscy dla wszystkich

niczego przecież już nie brakuje

dziś gotów jestem 

zaakceptować 

choć to zdumiewające

a jednak słowo wyruchało tekst

wysłano

Przełóżmy nasze spotkanie 

napisał nie miałem już sił 

ani okazji 

z nim o tym porozmawiać 

Niebo zasnuły chmury 

liście były już duże i ciemnozielone 

mimo wszystko 

jakby czegoś brakowało

z początku 

z początku byliśmy bezradni

w kącie hangaru najpiękniejszy samolot świata 

piekielna maszyna

nie wiedziałem – najcięższy pies w Czechach 

waży sto dwadzieścia cztery i pół kilograma

mówiliśmy znowu o miłości czy jego właściciel sprząta kupy 

wywrotką?

jesteśmy rozbawieni jak za dawnych czasów

sto dwadzieścia cztery i pół kilograma

punk nie jest już punkiem

depresja 

ogrom odpowiedzialności

depresja?

idź na spacer 

mówią ugotuj sobie 

zdrowy posiłek

punk nie jest już punkiem

Mariusz Sambor (ur. 1965) – autor surrealistycznej powieści poetyckiej Cztery Filary (2021), powieści I wszyscy go opuścili… (2021) oraz zbioru krótkich form prozatorsko-poetyckich Nieoczekiwane przestoje w chmurach (2022). W listopadzie 2023 roku ukazał się jego epistemologiczny komediodramat Pani Kołodziej (2023). Publikował w czasopismach literackich oraz w antologiach: Strefa wolna. Wiersze przeciwko nienawiści i homofobii (2019), Wiersze i opowiadania doraźne 2020 (2020), Wiosnę odwołano. Antologia dzienników pandemicznych (2020) oraz Kosmonauci Nośnych Haseł (2022). Mieszka w Krakowie.