Marcin Redkowiak – cztery wiersze

[niezatytułowane będę mówił przypowieścią]

rolnik szuka roli

żonę już ma i czwórkę dziatwy z czego dwoje ułomnych:

jedno pochyłe drugie w ekstazie

i syn mocno perspektywiczny i córka do

ułożenia słyszysz

rolnik szuka roli

gdy piętrzą się nowe początki

on chciałby rozorać koniec

słyszysz?

idzie w złą stronę ale coraz wolniej

to rzekłszy wykasłał się czule a kot przydrożny odwzajemnił mu

próbą odejścia od strachu na rzecz sentymentu

kot dawniej był znakiem jednym z tych znaków

szczególnych które wracają co raz kiedy ich wola znaczenia napotka

opór powietrza.

[o bezdechu]

księżyc wyłazi do ludzi

przedstawia się

ale na próbę

księżyc potrafi jeść z rąk

jeżeli te kończą się wejściem 

na morza

księżyc ucieka przetrawić

morza są koncentratem

dobranoc

[wnikliwy

ale kataklizm

rozciąga je aż do płuc]

[bądź grzeczny]

nie zabieram cię 

do rotundy na śró

chcę przepić to co wybiorę

ani w rejs heweliuszem

mam domek na fiordzie

i dwie blond córeczki

nawet nie proś gołębie

wystraszysz i padną

a małysz poleci poleci

w rejs na gołębie do rotundy na śró

nie zabieram cię 

zostajesz

sam tu

[-]

dzień przerwy hodowla kierunków

ujść szybciej dziczej kolorem

tym różnić się od przełyku

który wprowadza cię w schizmę

noc przerwy zasilać rzekę 

odmierzać czaplom lipienie 

odwołać jabłoń na miejsce 

kwitnienia w głąb nauk o czyśćcach

Marcin Redkowiak (ur. 1998) – rysownik, fotograf, poeta, eseista. Absolwent kierunku Animacja kultury na UMCS. Swoje wiersze publikował, m.in. w „Stonerze Polskim” oraz „Magazynie Malkontenty”. Uprawia flanering na czas, a jego stałym dostarczycielem wrażeń estetycznych – jak dotąd – pozostaje Lublin.