Marcin Ostrychacz – kilka krótkich utworów

1

                                                                                                                             

Brzuch, z którego coś

kiełkuje i pnie się

niby głodny bożodrzew,

ma cechy ziemi.                                                                                     

Dlatego kobiety są telluryczne.

2

Po raz tysiąc czterysta któryś,

miłorząb zrzucił liście.

Tak stary, że już święty.

Drzewa! Po waszych ramionach

małpy schodzą na ziemię.                                                                  

                                                                  

3

Oddaj drzewom stres,

jak miejskie powietrze

oddaje toksyny.

Kiedy będziesz wśród nich

weź wolny oddech.

4

                                                                                                                    

Mantis religiosa               

modli się w bezruchu

przy poidełku dla kolibrów.

A ja jestem kolibrem

spragnionym po locie.  

5

Dookoła energia

mieni się jak zorza.

Nie widzimy jej,

pewni, że do widzenia

służą tylko oczy.

6                                                                  

W ogrodzie komicznego

imperatora, psy-roboty

bez zębów, ale z karabinami,

bez oczu, ale z kamerami,

bez uszu, ale z czujnikami.

fot. Michał Kowalczuk

Marcin Ostrychacz  – autor czterech książek poetyckich: Zamiatając pod wiatr, Ruje i wyciszenia, Cielenie lodowca, Lirogon. Wszystkie książki ukazały się w wydawnictwie WBPiCAK w Poznaniu. Laureat konkursu im. Klemensa Janickiego. Mieszka w Poznaniu.