Maksymilian Tchoń – trzy wiersze

Je suis content

Sterylne opatrunki na rany zadane przez stulecie Chirurgiczna precyzja doboru środków wyrazu masowego rażenia Enklawa złośliwego nowotworu Dwór z renesansowym kieratem Na jednym człowieku spoczywa oddech epoki Kiedy z brązu kują medale Nie istnieje kolumna rzymskiej architektonicznej perły

Ważące się słowa Jestem spichlerzem dostojnych słów Nie jestem perłą na dnie Mam w sobie patos i żart Opanowałem zbawienie Krępujące erupcje spojrzeń kiedy w ziemię swą spoglądam kiedy stawiam krok na ciszy niczyjej kiedy hejnał, a kiedy hymn Kiedy kontrybucja braw gładzi nieistnienie w porządku obrad pełni i nowiu je suis content

Ujść z życiem

w blasku tych latarń - stoimy bezczelnie piękni, patrząc na siebie wczoraj, dzisiaj, jutro rzucasz na mnie swój cień, a ja uchodzę z życiem

Światło na krańcach świata

I znów tyle sestyn spisanych nadaremno. Mam tę lichą przenośnię w mocy rzutu twego cienia na mnie. Mam tę wielką dosłowność w bezsilnej zamieci słów twego uchodzenia z życiem kiedy trafiasz we mnie pociskiem ziemia-powietrze balistycznym. Na styku granic naszych girland oddechów półprawd, półkłamstw, półjaw, pół-żyć w teatralnej sali z majestatycznym sklepieniem – uszytym na potrzeby napaści dwojga dusz spragnionych siebie: ust skazanych na dotykanie serc na oddanie dłoni na czekanie ciał na wahanie a szeptów na niedocieranie. (Jednak na siebie skazanych odwiecznym prawem szczęścia) Ścieram się z tobą na pograniczu tutaj i teraz, a tam i kiedyś będzie jeszcze jutro: pomimo braku znaków widzialnych. Będzie jeszcze jutro: pomimo braku znaków słyszalnych. Będzie jeszcze jutro: pomimo braku odczucia wiary,

gdyż ufam wieczności zdobytej brawami, w płaszczu z miłości o przetrwaniu na zimę i na lato w polo kiedy płaczą zestroje akcentów i łkają stopy pod jedną banderą wiedzione blaskiem sutych latarń, w których stoimy bezczelnie – piękni. 

 

Maksymilian Tchoń (ur. 1987) - absolwent Filologii Polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jest autorem 23 tomów poezji, m. in.: Kto zatrzyma perseidy (2023), 40 i 4 (2022), Ziemia złych wyroków (2019), Potępiony (2016), Http (2015), a także książki eseistycznej Rezerwat znaków przestankowych (2018). Publikował w wielu ogólnopolskich pismach literackich. Pasjonuje się muzyką. Tłumaczony na język angielski, włoski, portugalski, rosyjski i ukraiński.