Babcie na całym świecie gotowały kurczaki w letnie popołudnia.
Takie jest życie.
Wyszła nam miłość.
Zeszyty Wisławy
Wisława podała mi rękę,
abym się nie zgubiła.
Pomyślała – kolejna, co ucieka przed Yeti
i wierzy w człowieka
i w teorię Darwina;
co konwulsyjnie kolekcjonuje
przeżycia.
Zbyt wiele podróży dla współplemieńczyni,
która lubiła lewą stopę buta
i dla innej, która w czerwonych szpilkach
jest jak Dorotka
ze zbyt wieloma ochroniarzami.
Co za szkoda, gdy jakieś zwierzę wymiera.
Dekadencja kabaretu
i jego sztuk walki.
Geneza
Ja,
siedząca w kącie
kawiarni
Twych pożegnalnych świtów,
wdychałam popiół
z Twojego ostatniego papierosa.
Jak dwie kotki – jednakowe,
lecz różne.
Wszechświat
Będzie to trwało tak długo, jak przewidziano,
więc jeśli chcecie się uratować;
chodźcie i posłuchajcie poetyckiego słowa,
Arka czeka,
najpierw filozofowie o lwich czuprynach,
odaliski martwych języków,
wsiadajcie bez zwłoki
do Arki Szymborskiej.
przekład: Amelia Serraller Calvo i Alicja Kudelska
Lluïsa Lladó (ur. 1971) – studiowała projektowanie i sztuki plastyczne w Castellón w Hiszpanii. Była laureatką 5. Międzynarodowej Nagrody Poetyckiej Miasta Segovia (2014), finalistką konkursu na mikroopowiadanie Surowa zwięzłość. Literatura w czasach zapaści (Oxford, 2020) . Poezja Lladó pojawia się w dwujęzycznych antologiach San Diego Poetry Annual 2016-2017/2020-2021; w antologii Poeta w Nowym Jorku. Poeci Ziemi i Księżyca poświęconej Federikowi Garcíi Lorce (2018) oraz w Antologii Współczesnej Poezji Hiszpańskiej Cała reszta jest Ciszą ( 2015). Lladó od dekady prowadzi blog https://elcohetevolador.blogspot.com/. fot. Georgia Iordache