top of page

Lluïsa Lladó – Arki Wisławy



Suwerenność 

Przenosić się z miejsca na miejsce jak owad, 
co czmycha przed światłem
i szuka otuchy w odgłosie 
silnika zamrażarki.

Popod szynami pociągów,
wśród obłych kamyków,
zbłąkane korsarstwo
– zawsze – znajduje się w błędzie.


Kaszmir i Moher

Na odmiennych równoleżnikach
– ty i ja – usiąść naprzeciw siebie
niczym dwoje obcych na Syberii. 

Niespójność –
tak splątać się bez odzienia –
krótkotrwały rozejm.

Niczym dwie wełniane nici
zasupłane w demencji.

Moja ma kolor nadziei.

Jaki kolor ma twoja?


Dziennik pokładowy z Pallares

Lilian powiedziała mi ze spokojem
typowym dla nas, dziedziczek
daru jasnowidzenia:

– Luiso, w jakimś innym życiu 
mieszkałaś w Polsce.

Masz połączenie z Wisławą.


Kolaż

Co wyszło z czerstwego chleba?
A ze skórek od sera?
Co się stało
z każdym słowem,
gestem i zapiskiem?

Gratulacje, zdjęcia i
pocałunki odciśnięte na szklankach.

Wyszła nam miłość.
Odkurzyliśmy parujący talerz makaronu.
Babcie na całym świecie gotowały kurczaki w letnie popołudnia.

Takie jest życie.
Wyszła nam miłość.


Zeszyty Wisławy

Wisława podała mi rękę,
abym się nie zgubiła.

Pomyślała – kolejna, co ucieka przed Yeti
i wierzy w człowieka
i w teorię Darwina;
co konwulsyjnie kolekcjonuje
przeżycia.

Zbyt wiele podróży dla współplemieńczyni,
która lubiła lewą stopę buta
i dla innej, która w czerwonych szpilkach
jest jak Dorotka
ze zbyt wieloma ochroniarzami.

Co za szkoda, gdy jakieś zwierzę wymiera. 
Dekadencja kabaretu
i jego sztuk walki.


Geneza

Ja,

siedząca w kącie

kawiarni

Twych pożegnalnych świtów,

wdychałam popiół
z Twojego ostatniego papierosa.

Jak dwie kotki – jednakowe,

lecz różne.


Wszechświat

Będzie to trwało tak długo, jak przewidziano,
więc jeśli chcecie się uratować;
chodźcie i posłuchajcie poetyckiego słowa,
Arka czeka,
najpierw filozofowie o lwich czuprynach,
odaliski martwych języków, 
wsiadajcie bez zwłoki
do Arki Szymborskiej.

przekład: Amelia Serraller Calvo i Alicja Kudelska


Lluïsa Lladó (ur. 1971) – studiowała projektowanie i sztuki plastyczne w Castellón w Hiszpanii. Była laureatką 5. Międzynarodowej Nagrody Poetyckiej Miasta Segovia (2014), finalistką konkursu na mikroopowiadanie  Surowa zwięzłość. Literatura w czasach zapaści (Oxford, 2020) . Poezja Lladó pojawia się w dwujęzycznych antologiach San Diego Poetry Annual 2016-2017/2020-2021; w antologii Poeta w Nowym Jorku. Poeci Ziemi i Księżyca poświęconej Federikowi Garcíi Lorce (2018) oraz w Antologii Współczesnej Poezji Hiszpańskiej Cała reszta jest Ciszą ( 2015). Lladó od dekady prowadzi blog https://elcohetevolador.blogspot.com/. fot. Georgia Iordache




bottom of page