Julia Oberson – trzy wiersze

Zwężka

w ostatniej kwadrze zastawię karły i bezdomne

psy albo zabarykaduję się w inkubatorze razem

z pisklętami. nieplewione sieroty zaatakują umocnienia

i rozpoczną odliczanie, nareszcie! z rozmów na offie

wiem kto zachwiał prasłowiańskim członem i czyje

kobiety upadły razem z komunizmem. krew rozbitą na

włosy skórę i paznokcie możecie odryglować do

odwołania, niech na trawie śliskiej od rosy wytrąca się osad

na twarde dźwięki, które dodawały wam uroku, na buty

właściciela domu pogrzebowego, które polerowaliście

przez półotwarte usta. wyjąć zdziczałe króliki z wnęk

starego pieca, przeliczyć pieścidełka, które utrzymały

przepustowość. krokuty z zaskoczenia przysypią was

ściółką i wybiorą porę żniw: może przed jasełkami?

zjadą się z całego kraju żeby chuchać na chleb

i wracać z czystym kontem. zsuniesz się z wykopu,

żeby oddać głos; znowu sierpień, znowu krzyżyk

za waleczność. odłóżcie bryłki bursztynu

i płyńcie tam gdzie jeszcze jest miejsce:

kosą, wąziutko, przez tych, którzy się upili

i resztę, która opisała szczepy

nakrapiając drozdy wzdłuż rowów.

Bregma

kolejna wspólnota gruntowa spiskowała przeciwko

państwu: to normalne, że pokój skrzypi w trakcie

postępowania administracyjnego. nie chcę wiedzieć kto

zabezpieczył ślady na miejscu zbrodni i z opuszczoną

głową filtrował chłonkę; puśćcie to szwem węzełkowym

w wąwóz albo na szczyt tajfunu. w wieczerniku

spojrzę z ukosa i wrzucę chleb do krajalnicy.

chwała bohaterom, zachowali kolor.

Victorian secret (za Brzeźniakiem)

skrócił wąsy, przegonił komary i przeciągnął przędzę przez zakratowane

okienko. gdybym miał lśniący pistolet i wszystkie drżące rzeczy które

pomyślałem; ocalały importowane srebrne łyżki i ciało plemienia

(odziane). opuściłeś dźwignię bez obliczania gęstości widmowej,

zmutowały kolejne podzbiory,

w stajence czarny bez, obrodziło

nawet kiedy leżałam odłogiem.

dziewczynki o bezczelnych rękach wydały rozporządzenie: ten kranik

do odstrzału. droga od zabudowań gospodarskich jest prosta; zostawcie

tylko larwy czerwca polskiego i kilka gryfów z delikatnego brązu. nikt inny

nie będzie zaglądał nam do gardeł na minutę przed burzą.

Julia Oberson (ur.1991) – przeszła Wisłę, przeszła Wartę, obecnie mieszka w Lozannie.