Dorota Czerwińska – trzy wiersze

Przedwiośnie

Wieczór w czerń zapadając cicho noc zaczyna,

księżyc chce zajrzeć w okno, przebija zasłony.

Wyciągam spod poduszki zaczęty kryminał.

Coś dotyka, coś trzeszczy, coś kurczowo trzyma,

ktoś uderza raz w ciche, raz w żałosne tony.

Wieczór w senność zapada i noc się zaczyna.

Czy to jęczy staruszka, czy płacze dziewczyna?

Kogo chcą pożreć stare, wyparte demony?

Wciąga mnie spod poduszki wyjęty kryminał.

Czy podłoga tak skrzypi, czy za oknem zima?

Co uderza do głowy – zdarzenia? hormony?

Noc ciemność przełamując zaranek zaczyna.

Zegar nie bije długo – kolejna godzina,

pora spać, zamknąć rozdział, nawet nieskończony,

odłożyć spod poduszki wyjęty kryminał.

Dlaczego poszło nie tak i czyja to wina?

Czemu sen o potędze za dnia jest wzgardzony?

Gdy wieczór mijał cicho, noc ciemną zaczynał,

zbudził się z demonami żałosny kryminał.

chwast

śniły mi się śliniące nietoperze

zgraja a może nie

to perz

wisiał czupryną do dołu

uskrzydlał się i przez szarość

głuszył buraki

a ludzie pieląc pienili się

potem

zaświtało odkryciem

cholera był pożyteczny

spowiedź powszechna

zabiłem ojca

w sobie

dzieci się zamknęły

i wyciągają ręce

do przeklętej ziemi

która jest ojcowizną

grobowcem i matką

całe ręce w krwi żyznej

upapranej mąką

znikąd nie ma zaczynu

i nie będzie chleba

moje myśli są czerstwe

siwe

zapleśniałe

Dorota Czerwińska (ur. 1968) – nauczycielka edukacji wczesnoszkolnej oraz terapeutka pedagogiczna, trenerka umiejętności społecznych. Wiersze publikowała między innymi w „Helikopterze”, „Afroncie”, „eleWatorze”, „Migotaniach, „Post Scriptum”, „Akancie”, „Przekroju”. Autorka zbioru wierszy haiku

nieboziemia (2024) oraz tomiku poezji

Ba!Lans (2024). Mieszka w Warszawie