Cristina Peri Rossi – trzy wiersze

Stąd do wieczności

Odkryć Boga między prześcieradłami

— nie w świątyni faryzeuszy

ani wyniosłym meczecie —

białymi prześcieradłami

całunie miłości, który cię okrył

świętym płaszczu

rozpocząć błogosławione wniebowstąpienie

ze swej skóry do wieczności

ze swego łona do niebiańskiego kręgu

poczuć Boga w wilgotnych wnętrzach

w porażającym krzyku

wyrwanym z trzewi

wiedzieć

że Bóg skryty jest między prześcieradłami

przepocony

uświęcający twą krew miesięczną

unoszący kielich twego łona.

Odkryć nagle, że Bóg

był boginią,

ostatnią ascezą,

stąd do wieczności.

Cmentarz marzeń 

Tylko w naszych snach

Kiedyś żyło się lepiej.

Niektóre marzenia zostały odcięte nożem (ręce i członki zhańbione

podczas tortur) lub wyrzucone z samolotu nagie i pod wpływem środków uspokajających

(cóż za delikatność: tabletka nasenna przed długim lotem)

Inne marzenia umarły z powodu braku rozgłosu

braku dofinansowania, jak to się teraz mówi.

A nieliczne sny, którym udało się przetrwać, wzięliśmy na siebie, aby

zabijać je codziennie

z odrobiną zazdrości i niedoli:

marzenia wydają się takie smutne, takie

niedorzeczne

jak inwalidzi z Wietnamu.

Słowa są widmami

Słowa są widmami

magicznymi kamieniami

które zrywają pieczęcie

starożytnej pamięci

A poeci celebrują święto

języka

pod ciężarem inwokacji

Poeci rozpalają ogniska

które oświetlają wieczne twarze

starych idoli

Kiedy pieczęcie zostają zerwane

człowiek odkrywa

ślady swych przodków

Przyszłość jest cieniem przeszłości

w czerwonym żarze ognia

przybyłym z daleka,

nie wiadomo skąd.

przełożył Adrian Krysiak

Cristina Peri Rossi – urugwajska pisarka, poetka i tłumaczka. Od 1972 mieszka w Barcelonie. W 2021 nagrodzona Nagrodą Cervantesa.